• Kapliczki

        • Śladami kapliczek i przydrożnych krzyży

           

          Nieodzownym elementem krajobrazu Dulczy Wielkiej są kapliczki i przydrożne krzyże. Kilka z nich zachowało się do dnia dzisiejszego. Wznoszono je z różnych okazji: w podzięce, z prośbą lub dla ochrony przed zagrożeniem. Wtopione  w zieleń przydrożnych drzew i krzewów  miały i mają szczególne znaczenie dla pokoleń mieszkańców Dulczy Wielkiej.

           

           

          Figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej

           

           

          W 1910 roku na parceli plebańskiej postawiony został drewniany krzyż pochodzący z fundacji parafii. Wykonawcą jego był Piotr Kulka z Tarnowa. W miejsce krzyża powstała  kamienna figura przedstawiająca posąg NP Marii Niepokalanie Poczętej, która została zakupiona przez parafian. Dwie podobne zakupili parafianie z  Żarówki i ze Zdziarca. W Dulczy figurę postawiono na pagórku będącym kiedyś groblą nieistniejącego już młyna. Matka Boska spoglądała w południowo-zachodnim kierunku. W czasie drugiej wojny światowej figura została bardzo zniszczona. Po odnowieniu, w 1947 r.,  ustawiono ją frontem zwróconą  na wschód i tak stoi obecnie na uskokowym, gzymsowanym postumencie z cokołem. Jest osłonięta blaszanym  zadaszeniem i żeliwnym ogrodzeniem.

          Kapliczka świętego Jana Nepomucena na Podlesiu

           

           

          Kapliczka ta została wybudowana przez  Jana Wolaka, jeszcze przed rabacją chłopską w 1846 r. Kapliczka została wykonana z drewna, a figurę św. Jana Nepomucena wyrzeźbił własnoręcznie z drewna kołodziej  dworski, który za uczciwą pracę dostał na własność kawałek pola i stawy, nad którymi powstał młyn. Stara drewniana kapliczka zawaliła się, ale postać świętego przetrwała okres I i II wojny światowej. W 1956  roku wnuk kołodzieja, Zygmunt Wolak, który  był właścicielem cegielni, wybudował nową murowaną kapliczkę, a figura świętego zajęła w niej należyte miejsce. Kapliczka zbudowana jest z cegły na planie kwadratu, z wnęką zamkniętą półkoliście i szczytem zakończonym  betonowym krzyżem.

          Kapliczka na Końcu Dulczy Wielkiej

           

           

          Kapliczka na końcu Dulczy Wielkiej na dębie ufundowana została przez Anastazję i Jana  Bugajów w1918 roku. Anastazja i Jan ufundowali kapliczkę jako wotum wdzięczności Matce Bożej za dar odzyskanego zdrowia oraz inne łaski, których doznali.  W czasie działań wojennych kapliczka uległa zniszczeniu, ponieważ tędy przebiegała linia frontu. Po zakończeniu działań wojennych kapliczkę odbudowali Michalina i Julian Bugajowie. Z biegiem czasu kapliczka uległa znacznemu zniszczeniu W roku 2000 kapliczkę zdjęto z drzewa, obok niego wybudowano nową piękną kapliczkę, którą ufundowali Tadeusz i Genowefa  Mieszkalscy oraz Halina i Stanisław Bugajowie. Umiejscowiono ją na postumencie  otoczonym  białym płotkiem.

          Kapliczka Miłosierdzia  Bożego

           

           

          Najmłodsza kapliczka w miejscowości została wybudowana w 1977 roku dzięki staraniom Rozalii i Józefa Mękalów, a jej  fundatorem jest  Jakub Wolak z Kanady, który na swoje setne urodziny postanowił wznieść kapliczkę w rodzinnej miejscowości. Kapliczka jest murowana, wzniesiona na planie kwadratu, ze szczytem wydzielonym gzymsem i wnęką zamkniętą dwubocznie. Wejście z częściowo oszklonymi drzwiami. W swej  formie architektonicznej nawiązuje do ugruntowanych przez dziesięciolecia wzorów.

          Kapliczka na Bieliznach

           

           


          Nie można określić dokładnie, kiedy powstała kapliczka na Bieliznach.Wiadomo, że drewniana wówczas kapliczka, została zdjęta z drzewa i wybudowana obok z cegły w 1962 r. Kapliczkę ufundowała Rozalia Siembab wraz z mężem. Zbudowana została w kształcie masywnego, uskokowego postumenty z trójstopniowym cokołem zakończonym oszkloną wnęką zamkniętą półkoliście, w której umieszczono gipsową figurkę NP Marii Niepokalanie Poczętej. Obecnie kapliczką opiekują się Genowefa Cyganowska i Maria Pulak, a finansowo   wspierają je dwie córki Rozalii Siembab. Kapliczka stoi na tym  samym miejscu do dziś.  Oczywiście jest odnowiona i pięknie  udekorowana. Co roku odprawia się tam nabożeństwa majowe, w którym biorą udział osoby starsze, młodzież, a także dzieci mieszkające na  tamtym terenie.

          Kapliczka na Dębowcu

           

           

          Na parceli Marii i Jana Garncarzów na Dębowcu znajduje się ceglano – betonowa kapliczka w kształcie dwustopniowego słupa. Posiada oszkloną wnękę, w której umieszczono gipsową figurkę NMP Niepokalanie Poczętej. W zwieńczeniu kapliczki znajduje się krzyż z metalowym wizerunkiem Chrystusa. Została ona ufundowana przez małżeństwo Garncarzów w 1954 roku, po śmierci ich czteroletniej córki, zmarłej  w czasie wojny, a wykonana przez Juliana Wolaka z Dulczy Małej.

          Krzyż fundacji Ewy i Jakuba Wolaków

           

           

          Na parceli E.  Giży, przy rozgałęzieniu dróg na Poręby i Podlesie, stoi wzniesiona w 1905 r. z fundacji Jana i Ewy Wolaków kamienna figura z metalowym wizerunkiem Chrystusa na wysmukłym uskokowym postumencie z gzymsem wieńczącym szczyt. Osłonięta jest blaszanym zadaszeniem i otoczona żeliwnym, ozdobnym ogrodzeniem.

          Kapliczka świętego Jana Nepomucena na Starej Wsi

           

          Kapliczka św. Jana powstała prawdopodobnie w połowie XIX w. Wybudowano ją jeszcze za czasów pańszczyźnianych przy polnej drodze biegnącej  dawniej między Starą Wsią, a Zdziarcem. Wzniesiona została z cegły, otynkowana i kryta dachówką. Zbudowana jest na planie kwadratu, ze szczytem wydzielonym gzymsem i wnęką zamkniętą dwubocznie. Wejście z częściowo oszklonymi drzwiami. W środku znajduje się rzeźba św. Jana Nepomucena wykonana przez  kołodzieja dworskiego Wolaka oraz gipsowe figurki dzieciątka Jezus i klęczącego anioła. Św. Jan Nepomucen  jako patron powodzian  cieszył się na naszym terenie szczególnym kultem. Wynika z tego, że położona nad potokiem Jamnica Dulcza Wielka nawiedzana była często przez powodzie. Kapliczkę, zniszczoną  w czasie wojny, odnowiła Aniela Drąg w 1945 roku. Obecnie kapliczka stoi  na kawałku ziemi, która należy do Fryderyka i Stanisławy Drąg.